احترام شرط تفکر است.

ارزش و احترام آدمها صرفا به اعتقادشان نیست. به شخصه -اگرچه مسلمانم، اما - برای آتئیست مودب بینهایت احترام بیشتری قائلم تا مسلمان بی ادب.

عقل حکم میکند که باید به انسانها احترام گذاشت، و مذهب های موافق عقل، مسلک هایی خلاف این رویه ندارند. کسی که احترام انسانهای دیگر را نگه نمیدارد، علاوه بر این که قطعا خلاف مسلک خویش عمل کرده است، خلاف عقل عملی خویش رفتار کرده است.

و انسانی که تحت اراده عقل عملی خویش نیست، حکما عقایدش نمیتواند زاییده عقلانیتش باشد.

لب کلام این است که انسان بی ادب، کسی است که به سخن عقلش که میگوید "به انسانها احترام بگذار" گوش نمیدهد و چنین انسانی که نمیتواند اراده و عملکرد مطابق عقل خویش داشته باشد، مشخصا عقایدش زاییده فرهنگ، اجتماع، یا منفعت شخصی اش است نه عقلانیتش. چرا که اعتقاد زائیده عقلانیت، در فضای اراده آزاد شکل میگیرد اما این شخص اگر عقلش در جایی خلاف درونیاتش حکم دهد، به آن عمل نخواهد کرد.

من یک مسلمانم اما از خواندن عقائد محترمانه یک آتئیست ابدا ناراحت نمیشوم. آنچیزی که ناراحت کننده است دیدن هم کیشی است که فحاشی میکند.